Gut, wat is ze moeehoeee. In de dagen na de borstsparende operatie ging het herstel allemaal volgens plan. De wond herstelde goed en ik had geen pijn. Toen kwam het goede nieuws dat de chemo niets van de tumor heeft overgelaten en ik was in de zevende hemel.
De laatste dagen heb ik echter weer meer pijn. De wond heeft een beetje gelekt en gisteren had ik zelfs een pijnstiller nodig. Ook ben ik uberstijf de laatste dagen en krijg ik toch nog chemotenen (teennagels sterven af). Toch een beetje de nasleep van de chemokuren denk ik.
En dan kun je daar nog de emotionele rollercoaster aan toevoegen. Ben ik nou ziek? of niet? Heb ik het ergste nu gehad of niet? Wat is er nou eigenlijk allemaal gebeurd? Iedereen is blij voor me en ik voel me ook best ok, maar ik ben moe en kijk nog op tegen twee hele zware behandelingen (bestraling & hormoontherapie).
Terwijl familie en vrienden opgelucht adem kunnen halen en weer een toekomst voor me kunnen gaan plannen, ga ik het liefst even een paar weekjes slapen. Even bijtanken.
Hi Liselotte en Maarten,
Nog bedankt voor het gastvrij onthaal. Ik hoop L dat het
niet te vermoeiend voor je was (vier drukke dames)
Het was erg gezellig. Neem je rust en veel sterkte voor
hetgeen nog komen gaat. Liefs Trudie
Geen herceptin meer?
ha die lies
lees wel regelmatig je blog maar reageer
niet te vaak, heb je ook geen belang bij
denk ik maar we houden je in de gaten hoor
haha.
nee it,s not over yet denk ik maar vooruit
gang altijd beter dan achteruitgang.
hou je taai (maar dat doe je al) en we
wensen je alle geluk nog dat er is toe