Poehee. Wie had gedacht dat ziek zijn bijna net zo druk kan zijn als fulltime werken. Een relatief late update van mijn kant maar ik ben druk geweest. Ja gewoon ordinair druk, net als jij. Druk met ziek zijn, beter worden, fit blijven en afleiding zoeken.  Ziekenhuis bezoekjes, slaapdagen, sinterklaasinkopen doen, feestdagen,een surprise-party voor Maarten organiseren , een dagje Dusseldorf, paardrijden, wandelen, uitgebreid koken, comfort food bakken; ik ben er maar druk mee.

Maarten werd dit weekend 35 en dat hebben we gevierd met een surprise-party en een feestje voor familie op zondag. Daar moet ik wel ff een paar dagen van bijkomen en dan gaan we weer aan de chemo. De voordelen van de wekelijkse chemo zijn dat de weken voorbij vliegen. Ik heb er al weer 5 gehad en na donderdag ben ik alweer op de helft. Een nadeel is ook dat de tijd vliegt. De ene chemo zit er nog niet in of de volgende staat alweer voor de deur. Gelukkig vallen de klachten heel erg mee. Nog 7 weken, dan zit het erop.

Gek genoeg zie ik daar best tegenop. Elke week chemo en dokters die je in de gaten houden en zeggen dat je het erg goed doet is geruststellend. Weten dat die chemo slechte cellen doodt, geeft vertrouwen en een veilig gevoel. Zo ziek ben ik niet van deze kuren en dat ik me niet kiplekker voel, daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Dat is een opoffering die ik wel wil maken.  Het feit dat mijn lichaam goed herstelt van die chemo’s geeft ook weer een beetje vertrouwen in mijn eigen lichaam. Het had me in de steek gelaten, maar nu performt het zoals ik dat van mijn lichaam eis: boven verwachting goed.  We zien de tumor krimpen en ik blijf fysiek relatief gezond. Straks houdt die chemo op ..en dan? Hoe weet ik dan of mijn lichaam het nog goed doet?

Wat ik probeer te zeggen is niet dat ik bang ben voor wat komen gaat, want ik weet heus wel dat ik in goede handen ben. Ik wil laten zien dat chemo niet alleen negatief is. Het is niet leuk, maar het biedt wel routine, houvast en hoop.  Gaandeweg ben ik het als een goede vriend gaan zien in plaats van als mijn ergste nachtmerrie. Ik krijg er een beetje stockholmsyndroom van.

Chemo is ook een beetje van mij gaan houden, want ik krijg weer wat haar terug. We meet in the middle. Poioioi wat maken die paar donsjes een wereld van verschil. Het gaat me niet om hoe het eruit ziet want deze donsjes zie je nauwelijks, maar het voelt zo anders aan. Heerlijk. Zelfs douchen is weer fijn. De chemo maakt me niet meer zo ziek en gunt me wat kleine donshaartjes op mijn hoofd en ik onderga de kuurtjes zonder te zeuren.  Prima dealtje toch? In ieder geval voor de aankomende 7 weken:)

 

Fijne Feestdagen alvast!

Liefs,

L

 

 

2 thoughts on “Stockholm Syndroom”

  1. Ach Liselotte,ik weet wat je bedoeld,zolang
    je aan de chemo bent,kan voor jou gevoel
    de tumor niet weer opnieuw groeien,je hebt
    immers chemo,maar het komt goed,na de chemo’s
    zijn de controle’s zo goed,dat het een
    vervanger van de chemo wordt,en je doet het
    zo goed,dat de doktoren op en gegeven moment
    tegen je zullen zeggen,liselotte,je bent een
    goud haantje! Liefs Dini

  2. Hallo Liselotte en Maarten,
    Maarten nog gefeliciteerd met je verjaardag. Ik hoop dat
    je een leuk feestje hebt gehad ,maar dat zal wel
    Met L als organisator.

    Fijn om te horen dat het goed met je gaat Liselotte en dat
    je niet zoveel last hebt van deze kuren. Ik begrijp dat je
    wat angstig bent als je die chemokuren niet meer hebt en
    daarmee de vernietigers van je tumor ook niet meer in je
    Lichaam krijgt. Maar je krijgt vast weer vertrouwen in je
    eigen lichaam en je wordt niet aan je lot overgelaten. Je
    zult nog balen van de controles denk ik .

    We wensen jou en Maarten en de rest van de Fam. fijne
    Feestdagen .
    Liefs,

    Albert en Trudie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *