Een dagje Antwerpen, de duizenborstenbeurs in Eindhoven, een weekendje Ameland, paardrijden in de Achterhoek, een balletje slaan op de driving range, een rondleiding op een zorg- en melkveeboerderij in Rutten, gezellige dinertjes bij familie en vrienden.. even vergeten dat ze zeggen dat je ziek bent. Of nou ja, dat je ziek bent. Wat jij wil. ….Als je maar weet dat ik me nog steeds niet ziek voel.
Ok. Ik weet heus wel dat ik gewoon ‘ziek’ ‘ben’. Maar ik heb mijn tumor in zijn ‘soort van’ ogen gekeken op de scan laatst en ik moet zeggen dat ik niet heel erg onder de indruk was van die 0.6 cm verwoestend celmateriaal. Afgezien van het feit dat ik hem niet meer voel en er geen last van heb was het ook gewoon geen intimiderend ding. Het draadje naar het ankertje in mijn borst (een combinatie van in het totaal 4 cm ijzerdraad) fascineerde me meer. Dat ding doet tenminste zeer, daar kan ik oprecht een hekel aan hebben. Daar is empirisch bewijsmateriaal voor.
Waar ik me wel een beetje ziek van voel is de gedachte dat ik morgen weer aan de chemo tap mag. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. 12x elke week aan de Taxol/Herceptin cocktail. Ken je dat gevoel dat je teveel Tequila hebt gedronken op je 16de en nu nooit meer Tequila wil omdat je al misselijk wordt van de gedachte? Nou, ik gelukkig niet (I like tequila, net als alle andere alcoholische dranken die te verkrijgen zijn). Maar het gevoel is bij chemo net zoals een drankoverkill. Alleen moet ik verplicht nog 12x aan de ‘Tequila’. Kun je je voorstellen? Bah bah…
Nu zeggen de doktoren dat deze 12x een peuleschilletje zijn vergeleken bij de eerste vier. Ik zou niet meer misselijk moeten worden, de algehele malaise maakt plaats voor spierpijn/botpijn en andere concrete pijnklachten, maar in milde vorm. En je kunt er pijnstillers tegen nemen. Dat klinkt als een hele verademing, maar ik moet het eerst zien, dan geloven. Als ik die bijsluiter lees staan er gewoon ongeveer dezelfde bijwerkingen bij als bij de eerste vier kuren. Kortom, de vakantiespirit en live-life-to-the-max gevoel heeft plaatsgemaakt voor zenuwen en een lichte spanning.
Of ben ik gewoon zenuwachtig voor de Efteling? Want volgende week gaan we naar de WinterEfteling en ook dat vind ik spannend! Met de hele familie. Ouders, Broers, schoonzussen, zwager (broertje van M), nichtjes en neefje. Wat een feest wordt dat. Het is de allereerste keer dat we met zijn allen iets gaan doen. Nadat kanker mijn vader, broer en mij in zijn greep heeft gehad is het ons wel duidelijk geworden dat we meer leuke dingen moeten doen. In barre tijden zien we elkaar ineens vaak, maar in betere tijden verslapt dat weer door de orde van alle dag. Nou, ook leuke dingen moeten we delen, niet alleen de ellende. Even een dagje onbezorgd genieten van dat kleine huppelende grut en het entertainment van de Efteling. Echt superleuk om eindelijk eens iets met zijn allen te gaan doen… Ik kijk er naar uit. Spannnend! Maar eerst nog twee chemococktails.. Yuk.
Wil je ook naar de Winterefteling? Skyradio heeft een actie waarbij je vier kaarten kunt winnen! Wil je zelf niet, dan kunnen wij ze goed gebruiken;)
http://www.skyradio.nl/nieuwsbrief/actie/winterefteling?intern=overview
** Fotos van Ameland en Antwerpen zie je in het fotoalbum
nou uhhh ik hou het er gewoon op dat je zenuwachtig bent voor de python, da,s veeeeeeeel enger dan dat enge cocktaildrankje van je hihihihi meis kop op je kan het dikke kus van mij
Hoi Liselotte,
Fijn dat je samen met je ouders en Maarten even hebt
kunnen genieten van Antwerpen en van Ameland. Hoop
dat het morgen meevalt en dat je de komende week niet
te veel last zult krijgen.
Leuke foto’s !!! Veel plezier met de hele familie in de
Efteling . Zet hem op!!!! Liefs Trudie