Als je de chemokuurdag als dag 1 rekent, is dag 17 aangebroken. De dag dat ‘volgens het boekje’ de haaruitval gaat beginnen. Hoewel ik er helemaal niet tegenop zag is het de laatste week toch wel een dingetje geworden. Niet zo zeer omdat ik bang ben voor reacties van vrienden en familie, maar stiekem toch een beetje voor de veelzeggende of ontwijkende blikken op straat. Dat schijnt reuze mee te vallen heb ik van ervaringsdeskundigen gehoord, maar ik weet dat ik het zelf ook altijd lastig vind om ‘doeksjes-om-hoofd’ mensen aan te kijken op straat zonder te denken ‘jeetje wat sneu, die is ziek’. En ik ‘herleerde’ gisteren het spreekwoord (dankjewel Christel) ‘Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten‘. Dat dus.
Ik heb een pruik en wellicht staat die kale kop zo goed dat ik met een leuk make-upje, een paar knallende oorbellen en een fleurige sjaal zo met mn gladde bol de deur uitstap. Ik hoef me er dus niet druk om te maken, maar ik doe het lekker toch. Gewoon omdat het kan en omdat ik nu een beetje zit te wachten op het moment dat het gaat gebeuren. Het houdt je toch bezig.
Gisteren heb ik met Christel, Ellen en Maarten sushi gegeten voor Christel’s verjaardag. Daarna zijn we in een bootje naar een vaar-in bioscoop gepeddeld (ipv drive-in). Althans, dat was het idee. We zaten nog niet of het bootje kapseisde. Iedereen natte voeten, broekspijpen,tassen etc. We stonden tot onze kuiten in het water. Na een kwartier hozen konden we een tweede poging wagen. Die ging goed tot Ellen en Christel halverwege de film door het bankje zakten en met hun kont in het water de film af moesten kijken. Het was lachen, gieren, brullen (en een baggerfilm), maar ik heb er wel een verkoudheid aan over gehouden en dat is niet handig nu. Vandaag dus even kalm aan!
Verder voel ik me nog steeds keigoed. Fysiofitnessen gaat prima en ik heb mijn oude energie-level weer terug. Ik ben dus helemaal klaar voor de volgende ronde op 6 september!
Fijn weekend allemaal.
L.
Tja, voordeel van gewoon kaal over straat gaan is wel dat je van alle vragen verlost bent. Maar begrijp je punt.
Wat is eigenlijk de zin van een boottochtje in water wat maar kuiten-diep is? Haha 😛
Succes meid!
Ik lees t verloop wel.
Pim
We schepten water bij het instappen..zijn gelukkig niet helemaal omgeslagen want het water was zeker wel dieper dan knielevel:)
Wauw Lottiej, wat ben je toch ontzettend open en eerlijk. Echt bewonderenswaardig. Ik ben er van vertuigd dat jij je, ondanks je twijfels nu, er straks met opgeheven kin mee zal rond lopen. Met of zonder doekje. En anders met die prachtige pruik!
Zet hem op, op naar de volgende chemo! You can do or!
Het leek wel of jullie zelf in een lachfim terecht waren gekomen. Wel rustig film kijken in zo’n gammel bootje.Misschien een idee voor je moeder en mij 😀
Zou die ijskap nog invloed hebben op je haaruitval ? Wie weet behoor je wel tot die 15% waarbij de ijskap invloed heeft op het niet uitvallen van het haar.
Veel sterkte voor de tweede kuur liefs Trudie
Ja Liselot,misschien heeft die ijskap,wel invloed op je haaruitval,en behoor je tot die 15%,maar och,wanneer je toch kaal zou worden,weet je het is voor een goed doel,en net wat jij zegt,leuk make-upje,leuke oorbellen,mooie sjaal,weet je tegenwoordig,wordt daar ook niet meer zo naar gekeken,alles is in deze tijd niet meer echt vreemd! Maar liselot,veel sterkte voor de tweede kuur,en ik hoop dat je er weer net zo fit uitkomt als nu!Go for it!!
Liefs,Dini
Pfff wat een sterke meid ben je toch! Zet m op!
He Lotte,
Het is een herhaling van vele reacties, maar zeker nog een gemeende…wat een krachtige persoonlijkheid heb je! En dan die positiviteit waar je U tegen zegt. Hier kan menig mens nog veel van leren. Verdrietig gevoel krijg ik tijdens het lezen van jouw blog, maar ook heel veel bewondering voor jouw houding. Heel veel sterkte morgen voor round 2.
Liefs,
Kim
Liefs,
Kim