2013 Het jaar van de calm-assertive energy

27 december 201212 mei 2016 lottiej

Ik zie mezelf en Suus nog zitten op de bank voor de tv. Mijn gloednieuwe katten waren doodsbang en doodziek en zaten onder de bank. Met oorverdovend vuurwerkgeknal als achtergrondmuziek zaten we na te praten over de medische adviezen die de dierenarts me had gegeven, a EUR 300,-.Waar was ik aan begonnen toen ik die katten een dag na kerst adopteerde.  Het was oudjaarsavond 2011 en we waren helemaal klaar voor 2012. Ik zou minder gaan werken, me definitief in Nederland settelen, meer gaan bewegen, gezonder gaan eten, weer beginnen met daten en meer tijd in mijn veel te dure huis doorbrengen met mijn gloednieuwe asielkatten. En geheel volgens Google’s principes wilde ik elke dag iets nieuws leren.

De katten werden begin 2012 snel weer beter en zijn inmiddels de allerliefste en allerbraafste katten die je je kunt voorstellen. Ik ging inderdaad meer sporten, elke dag te voet naar mijn werk en mijn koelkast was zo’n beetje leeg op groente, fruit en magere yoghurt na. Ik verloor 20 kilo, begon weer een klein beetje te daten en ging elke dag om 18:00 uur naar huis om te sporten en tijd met mijn vrienden en katten door te brengen. Er werd hooguit af en toe in de weekenden wat extra gewerkt.

Vanaf Februari zorgde Maarten voor de nodige romantiek en minstens net zo’n hoge dosis intense ruzies om het leven nog wat smeuïger te maken. De koelkast raakte weer voller en koken werd een hobby. Maar dan wel gezond. Zelfgemaakte suikervrije chocola en andere ongein. Calorieen die er bij Charlotte van BodyBalance weer afgedrild werden terwijl Christel en ik, al dan niet vloekend of huilend, onze buikspieroefeningen deden en onze harten uitstortten over hoe slecht de mannen in ons leven ons behandelden. Waarop de wijsheden van juf Charlotte ons weer deden inzien dat we het zo slecht niet hadden en dat de liefde geen sprookje hoeft te zijn om je leven te verrijken.  Een fijne vriendschap werd geboren en Charlotte bleek (daar kwam ik later pas achter) gelijk te hebben.

Helaas kwamen we ondanks de adviezen van Charlotte op dat moment tot de conclusie  dat onze liefde voor onze onmogelijke mannen niet levensvatbaar was.  Tijd om ons er bij neer te leggen dat wij ons beter nog even op onze carrières konden richten, liefde leek niet voor ons. Gek genoeg was het dankzij die onmogelijke man dat ik schoorvoetend naar de huisarts ben gegaan en het balletje is gaan rollen.  Ik bleek met mijn 28 jaar borstkanker te hebben.  Alle balletjes gingen rollen, tollen en alle kanten op en heel mijn leven stond in 1 klap op de kop.. Het enige balletje dat stokstijf bleef staan en nergens heenging was die zogenaamde niet-levensvatbare liefde waar ik he-le-maal klaar mee was. De niet-levensvatbare liefde die tijdens elke chemo naast mijn bed zit, mijn tas draagt en thuis mijn pijnlijke spieren masseert. De liefde die zich gek genoeg heel snel ontpopt heeft tot een levensvatbare liefde.   Met goede voeding, licht en heul veul geduld  is ie tot bloei gebracht en is het bijna onmogelijke mogelijk gebleken. Lot aan de man. Ik  bleek degene die nog veel moest leren en die man, waar niks dan ellende van kon komen, bleek een gouden hart te hebben en een engelengeduld.

Wie had dat een jaar geleden gedacht: Ik,de eeuwige vrijgezel, aan de man! En samenwonen…en dat terwijl we allebei niet werken en dus 24 uur per dag op elkaars lip zitten. Van het ene uiterste naar het andere. En dan gooien we ook nog een kankertje in de mix. “Carlos, haal me weg hier! (0.22min)” Nee hoor, het samenzijn is meestal heerlijk. Met of zonder kanker.  In mijn geval was er een ziekte voor nodig en een heeeel geduldige en lieve man om te leren hoe fijn het is om niet alles alleen te hoeven doen en dat geluk samen geen einddoel is, maar iets dat in de kleine dingetjes zit. Gut, wat heb ik veel geleerd. En gut wat ben en blijf ik een vluchtdier.

2012 was intens. In 1 woord INTENS. Het was het jaar van de liefde, ziekte, angst, verdriet en het leren. Het heeft me  mijn haar, wimpers, wenkbrauwen, zelfvertrouwen, conditie, de nodige pijntjes, ongemakken en het vertrouwen in mijn eigen lichaam gekost, maar het heeft ook veel positiefs opgeleverd. Ik heb mogen liefhebben en heb onbeschrijfbaar veel liefde ontvangen uit soms onverwachte hoeken. Het is een luxe geweest om dit te mogen ervaren en mijn nichtjes en neefjes  weer eens een heel kalenderjaar van dichtbij te mogen zien opgroeien, mijn vriendinnetjes met regelmaat te mogen zien, te mogen werken in een fantastisch team bij Google en Teleperformance, verzorgd te worden door superlief medisch personeel en elke dag te mogen knuffelen met mijn kerstkindjes Charlie en James en liefje Maarten.

Mijn doel om elke dag te blijven leren is ook bereikt. Ik heb veel geleerd over onderwerpen als  liefde, koken, management, kanker, geduld,  calm-assertive energy (Cesar Milan, Dog Whisperer), voeding (Charlotte) , verslavingen (Dr. Phil), rare aandoeningen ( Dr.Oz) en verschillen in kattenmiauwtjes (Charlie & James) . Mijn dank gaat dan ook uit naar iedereen die mij dit jaar heeft bijgestaan en waar ik van heb mogen leren. Speciale dank gaat uit naar mijn schoonzusje Ingeborg, broer Martijn en hun kinderen die me elke dag hebben laten lachen om en genieten van videos, tekeningen, knutselwerken, fotos, cadeaus, bezoekjes etc en die me hebben laten zien wat de kracht van een lach is.

In 2013 wil ik blijven leren (o.a. van Cesar Milan!) en terug in balans komen. Mezelf weer worden. Ik wil mijn energie bewust inzetten waar nodig. Kalm en assertief. Hoe het met mijn gezondheid zal gaan weet niemand, maar ik wil positief, kalm en assertief blijven en verwerken wat er in 2012 allemaal op me af is gekomen. Ik wil vechten en hopelijk herstellen, maar niet te snel en niet te veel.  Alles op zijn tijd. Gedoseerd.  Alsjeblieft, niet meer zo intens. Alleen de verpakking van mijn koffie en  de wrap van mijn chocola mogen het woord ‘intens’ bevatten. Verder wil ik het woord niet meer horen. Zó 2012. Zóóó witte legging. Zóóó Duckface.

Daarnaast wil ik vooral mijn vertrouwen verder opbouwen. Vertrouwen in mezelf, in mijn lichaam en in de liefde. En ik wil andere mensen inspireren om meer te genieten en zelf een koers bepalen. Een koers die me uiteindelijk, binnen 5 jaar, een golden retriever puppy oplevert. Als het even kan zou ik ook graag zien dat mijn vrijgezelle vriendinnetjes de liefdes van hun leven tegenkomen, dat de baby van Femke en Marc helemaal gezond en gelukkig geboren wordt en opgroeit en dat mijn overwerkte vriendinnetjes weer in balans raken en rust vinden.

Ik wens jullie allemaal gezondheid en genot toe..knal lekker het nieuwe jaar in!